Denk eens aan het moment dat jij of iemand die je kent een parkeerplaats omcirkelde, op zoek naar een plekje. Misschien is een van de plekken aan de voorkant gereserveerd voor mensen met een handicap nog steeds open, hoewel je daar natuurlijk niet parkeert, omdat je een goed mens bent en begrijpt dat het gereserveerd is voor iemand die het nodig heeft. Stel je nu voor dat je een auto ziet stoppen op de invalidenplek en parkeert, hoewel de persoon die uit de auto stapt helemaal niet "lijkt" gehandicapt te zijn. Ze zijn niet bejaard en hebben geen problemen met lopen. Of stel je een ander scenario voor waarin je urenlang in de rij staat te wachten bij een ritje in een pretpark, en iemand in een andere groep laat een gehandicaptenpas zien en wordt naar voren geleid, hoewel ze dat fysiek niet doen. het lijkt erop dat ze net als jij problemen zouden moeten hebben met wachten in de rij.

Wat doe je in deze omstandigheden? Het is normaal om gefrustreerd of zelfs boos te zijn, in de overtuiging dat deze persoon liegt of misbruik maakt van het systeem. Het is echter belangrijk om te onthouden dat er onzichtbare handicaps bestaan.

Wat zijn "onzichtbare handicaps" precies? De term verwijst naar handicaps die niet direct zichtbaar zijn voor anderen. Iemand die bijvoorbeeld een rolstoel gebruikt, heeft een zichtbare handicap. Maar iemand met een bipolaire stoornis of depressie kan aan de buitenkant op iedereen lijken, maar toch worstelen met onzichtbare symptomen. Ze kunnen alles omvatten, lichamelijke ziekten die zich niet altijd extern uiten, zoals kanker, diabetes of hiv/aids. Ze kunnen ook psychische stoornissen omvatten, zoals ernstige depressie, bipolaire stoornis, posttraumatische stressstoornis (PTSS), obsessief-compulsieve stoornis (OCS) en eetstoornissen.

Dus waarom is het absoluut noodzakelijk om onzichtbare handicaps te herkennen? Ten eerste vermindert het stigma en vergroot het begrip. Mensen met een onzichtbare handicap kunnen worden beoordeeld of verkeerd begrepen door anderen die hun uitdagingen niet begrijpen. Het is essentieel voor ons om onzichtbare handicaps te erkennen, zodat we een meer ondersteunende en inclusieve samenleving kunnen creëren en mensen kunnen helpen de ondersteuning en aanpassingen te krijgen die ze nodig hebben. Zo kunnen mensen met een onzichtbare handicap zoals een leerstoornis of ADHD extra tijd nodig hebben om opdrachten of toetsen te maken. Mensen met een onzichtbare handicap kunnen baat hebben bij aanpassingen zoals flexibele werkuren, vrije tijd voor medische afspraken, of zelfs maar een beetje extra begrip en steun van collega's en vrienden. Door dit te doen, kunnen we eraan werken om mensen de accommodatie te bieden die ze nodig hebben om te slagen.

"Onzichtbare" psychische handicaps zijn net zo reëel en invaliderend als fysieke handicaps, ook al zijn ze niet onmiddellijk herkenbaar. Door begrip en empathie voor de uitdagingen waarmee mensen worden geconfronteerd, kunnen we stigma verminderen en de ondersteuning en aanpassingen bieden die mensen met een onzichtbare handicap nodig hebben om te gedijen. Als jij of iemand van wie je houdt worstelt met dit soort uitdagingen, is het belangrijk om te onthouden dat je niet de enige bent. Er zijn veel online bronnen die kunnen helpen, waaronder:

• Project onzichtbare handicap: een educatief project dat bewust de onzichtbaarheid 'verstoort' die wordt opgelegd aan onzichtbare handicaps op de kruispunten van ras, klasse, geslacht en seksualiteit. Ze bieden middelen, diensten, steungroepen en educatief materiaal.
• Nationale Alliantie op Geestesziekten (NAMI): NAMI is een organisatie die belangenbehartiging, onderwijs en ondersteuning biedt aan mensen met psychische aandoeningen en hun families. Ze bieden een schat aan bronnen op hun website, waaronder informatie over specifieke aandoeningen, lokale steungroepen en online forums.
• De machtige: The Mighty is een website die artikelen en bronnen publiceert over verschillende handicaps en gezondheidsproblemen. Ze hebben een sectie gewijd aan geestelijke gezondheid, met artikelen over verschillende aandoeningen, persoonlijke verhalen en bronnen voor het vinden van hulp.

Vergeet niet dat het prima is om contact op te nemen voor hulp en ondersteuning, en Jefferson Center biedt ook graag bronnen, programma's en services aan die kunnen helpen. Bel ons op 303-425-0300 om meer te leren.