Zelfmoord is te voorkomen, maar er moeten stappen worden ondernomen om iemands leven te redden. Een van de belangrijkste acties die moeten gebeuren, is dat de persoon die zelfmoord overweegt professionele hulp moet zoeken. Susan was in en uit ziekenhuizen geweest vanwege zelfmoordgedachten, maar omdat ze geen gespecialiseerde geestelijke gezondheidszorg had, vond ze zichzelf nooit gestabiliseerd. Zelfs als ze niet direct om hulp vroeg, had ze iemand nodig die tussenbeide kwam.

Het enige dat Susan voelde was dat ze alleen, hopeloos en hulpeloos was.

Een van de grote mythen over zelfmoordgedachten is dat mensen die dit soort ernstige depressies ervaren, verschrikkelijke ontberingen en levensstrijd moeten hebben meegemaakt of momenteel ervaren. Hoewel dit natuurlijk de oorzaak is van de depressie van sommige mensen, had Susan een relatief bevoorrechte achtergrond en konden haar gevoelens niet zomaar worden 'weggeredeneerd'. Susan had toegang tot een particuliere verzekering, maar de gedekte geestelijke gezondheidszorg kwam niet eens in de buurt van het soort zorg dat ze nodig had. Toen haar depressie verergerde, verdwenen veel dingen die ze als vanzelfsprekend beschouwde. Dit overkomt veel mensen die aan psychische problemen lijden, en het maakt hun toestand vaak alleen maar erger. Susan kon haar hoofd niet boven water houden, verloor haar baan, verloor haar huwelijk en verloor bijna haar zoon bij de scheiding.

Susan werd doorverwezen naar een centrum voor geestelijke gezondheidszorg en uiteindelijk vond ze een team dat haar behandelde als een echt mens, in plaats van gewoon een andere patiënt of cliënt. De faciliteit beschikte over middelen en uitgebreide diensten, en haar team beschikte over de vaardigheden en ervaring die nodig waren om met Susans complexe zaak te werken.

"Ze behandelden me met waardigheid en respect." – Suzan

Met toegang tot Dialectische Gedragstherapie (DBT), destijds een baanbrekende behandeling, leerde ze nieuwe vaardigheden om emoties te beheersen die ze zo lang haar leven liet sturen. Individuele en groepstherapie, uitkeringsondersteuning, ouderschapsgroepen en arbeidsondersteuningsdiensten hielpen Susan allemaal om weer in balans te komen.

“Met de hulp van het centrum en de steun van mijn vrienden en familie besefte ik dat ik niet dood wilde. Ik wilde gewoon dat de pijn ophield. Toen ik de pijn eenmaal frontaal onder ogen zag, verminderden die zelfmoordgedachten.

– Suzan

Eindelijk kon Susan weer bovenkomen uit de verdrinkende golven. Ze kon weer ademen.

Minder ziekenhuisbezoeken hielpen Susan om de controle over haar leven terug te krijgen, en ze heeft nu een langdurig dienstverband als Peer Specialists Coordinator bij Jefferson Center. Dit soort stabiliteit toonde Susan haar 'licht aan het einde van de tunnel'. Hoewel het een cliché is, is die veiligheid soms wat een persoon nodig heeft om zichzelf uit die donkere plek te graven. Susans leven is nu zoveel beter dan ze zich had kunnen voorstellen tijdens haar somberste dagen.