Triggerwaarschuwing: zelfmoord

Het vermogen om op te groeien, substantiële relaties aan te gaan en een lucratieve carrière op te bouwen, terwijl je je comfortabel identificeert met het geslacht waarin je bent geboren, is iets dat veel cisgender-mensen als vanzelfsprekend beschouwen.

Hoewel ze worstelde en veel pijn had, was Tabbey niet zo klaar om zorg en advies te krijgen als ze aanvankelijk dacht toen ze voor het eerst het personeel van Jefferson Center benaderde. Dit kwam door enkele negatieve ervaringen die Tabbey had met eerdere therapeuten.

Therapie kan voor iedereen een moeilijke aanpassing zijn, en het is zelfs nog moeilijker als iemand eraan werkt om in het reine te komen met zijn authentieke zelf. Tabbey zocht hulp bij Jefferson Center na een tweede zelfmoordpoging - angst grotendeels als gevolg van depressie veroorzaakt door een gevoel van ontkoppeling tussen haar geest en haar lichaam.

“Ik voelde me een sociale kameleon. Ik had niet echt een eigen persoonlijkheid. Ik was wat iemand anders wilde dat ik was, want wie ik wist dat ik was (sinds ik vijf jaar oud was) was sociaal, religieus en mentaal taboe.

– Tabbey

Uit de kast komen als transgender had helaas geleid tot een omwenteling in haar persoonlijke leven. Haar huwelijk stortte in elkaar, ze verloor een stabiele woning en ze verloor haar relatie met haar dochter. Toen ze probeerde troost te krijgen van haar familieleden, wezen ze haar naar de directeur van een counselor die Tabbey instrueerde dat ze zichzelf moest 'repareren' met religie. Een andere therapeut weigerde Tabbey's ware identiteit te erkennen en noemde haar alleen bij haar dode naam. Een ander geloofde dat ze klaar was om met hormoonvervangende therapie (HST) te beginnen en een operatie te ondergaan, hoewel ze het niet eens was met dit snelle tempo. Tabbey wist niet precies wat voor soort hulp ze nodig had, en ze wist niet eens zeker of ze wel geholpen kon worden. Ze beschrijft zichzelf als erg goed geworden in het naleven van een veertig jaar oude leugen, tot op het punt van passieve suïcidaliteit. Ze realiseerde zich dat ze verdere actie moest ondernemen om de controle over haar leven en haar geluk terug te krijgen.

Hoewel het moeilijk was om hulp te zoeken en de juiste behandeling te vinden, waardeerde Tabbey dat haar team in het Jefferson Center haar respecteerde als Tabbey, als haar authentieke zelf. Na enige tijd groeide haar zelfvertrouwen en kon ze zich volledig inzetten om te genezen, regelmatig een therapeut te zien en werk te vinden via een arbeidsspecialist, die hielp met zelfs de kleinste details, zoals het vinden van kleding voor sollicitatiegesprekken die passen bij de manier waarop Tabbey wilde zich presenteren. De betaalbare en toegankelijke zorg van het Jefferson Center speelde ook een grote rol in haar vermogen om consistent te blijven met de behandeling.

“Ik leef nu mijn ware leven. Ik ben productief en ik heb betekenis en doel. Ik ben beter dankzij Jefferson Center.

– Tabbey

Uit de kast komen ziet er voor elk lid van de LGBTQ+-gemeenschap anders uit. Er is geen 'one-size-fits-all'-methode voor het onthullen van deze levensveranderende informatie, en er zullen meerdere stadia van het coming-outproces zijn, van communiceren met partners tot naaste familie en vrienden, tot collega's en nog veel meer. Dit begint natuurlijk allemaal met het accepteren, omarmen en liefhebben van je identiteit. Als we hulp zoeken, zouden we allemaal willen dat we met een toverstaf konden zwaaien om ons beter te voelen, en vaak hopen we dit te bereiken met een paar therapiesessies, maar in werkelijkheid vergt dit echt werk en toewijding. Er zijn echter zoveel succesverhalen van mensen die aan het einde van hun Latijn waren en verlichting vonden met de hulp van centra voor geestelijke gezondheidszorg. Het is een oude uitdrukking, en soms voelt het moe aan, maar het wordt echt beter.

Tabbey heeft het gevoel dat Jefferson Center heeft geholpen haar leven te redden, en ze heeft nog meer tijd en professionele doelen aan het centrum besteed nadat ze tien jaar voor Jefferson had gewerkt. Door de steun en zorg die ze kreeg, kon Tabbey haar hersenen en haar lichaam op één lijn brengen en had ze niet langer last van dat gevoel van ontkoppeling. Ze leerde haar individualiteit te omarmen en vertrouwen op te bouwen om ambitieuze doelen persoonlijk en professioneel te bereiken. Een van haar grootste passies is betrokken zijn bij haar gemeenschap en een pleitbezorger worden voor zowel geestelijke gezondheid als LGBTQ+-mensen. Tabbey wil dat haar verhaal anderen inspireert om het soort geestelijke gezondheidszorg te zoeken dat haar leven heeft gered.