Kinderen tellen de dagen al af tot de school uit is en ze zijn gratis! Tenminste, dat is wat ze voelen. Naar buiten gaan en plezier maken, naar het zwembad gaan of langere tijd genieten met vrienden heeft hoge prioriteit.

Maar deze tijden van overgang kunnen ook een onderstroom van angstige onzekerheid met zich meebrengen. Simpel gezegd, het is een hele mix van tegenstrijdige emoties tegelijk. Het is belangrijk, als volwassenen, dat we erkennen dat angstige gevoelens onder de oppervlakte kunnen komen, en hoe gevoeliger we zijn en ons bewust zijn van die verborgen emoties, hoe beter we onze kinderen kunnen helpen bij het begeleiden van deze overgangen.

Met elk “einde” zoals een schooljaar, is het automatisch een nieuw begin. Hoezeer de finish ook wordt gevierd, wat voor hen heel vertrouwd was, komt ook ten einde en er ligt een onbekend gebied in het verschiet. Als datgene waar we naar kijken onbekend of onbekend is, kan dat angst oproepen, hoe verleidelijk het 'nieuwe' ook mag lijken. Onze kinderen moeten weten (1) dat het normaal is, en (2) dat het oké is om je zo te voelen.

Als u bijvoorbeeld van de basisschool naar de middelbare school gaat, betekent dit dat u in slechts een paar maanden van de beste naar de laagste positie gaat. Hetzelfde geldt voor de middelbare school tot de middelbare school, en gedurende het hele leven en onze carrières. Die abrupte verdwijning van de comfortzone van een meer in-control, in-charge-status naar de laagste trede van de volgende ladder, brengt meestal een aantal grote onzekerheden met zich mee.

Als onze kinderen wat ongemakkelijker lijken, zelfs wat uitbeelden, kunnen we ze het meest helpen als we enkele van die gevoelens herkennen en erover praten met onze kinderen. Het onderwerp direct naar buiten brengen is een goede manier voor ons om eerst de kloof te overbruggen en het gesprek te beginnen.

Je zou kunnen zeggen,

 “Het is geweldig om trots te zijn op alles wat je hebt bereikt. Binnenkort begin je op een nieuwe school. Je kunt nieuwe vrienden maken en in nieuwe klassen zitten. Hoe voel je je daarbij?”

Beginnen met de "positieve punten" is meestal een goede manier om de basis te leggen. Dan zou je kunnen zeggen,

'Op je nieuwe school zullen de dingen niet meer zo vertrouwd zijn als vroeger. Maakt u zich daar zorgen over?” “Hoe voelt dat voor jou?” "Misschien een beetje ongemakkelijk?"

Je hoeft geen getrainde therapeut te zijn om dat gesprek te voeren. Natuurlijk kunnen ze reageren met het gebruikelijke 'Ik weet het niet'. Laat je er niet door afschrikken. Blijf het rustig vragen. Identificatie met en bevestiging van hun gevoelens, en luisteren zonder te onderbreken, kan hun verandering vergemakkelijken.

Praten over wat er nieuw en anders zal zijn, is ook een goed moment om een ​​band met uw kinderen op te bouwen en een positieve invloed op hun leven uit te oefenen. Ja, het lijkt in het begin misschien een beetje moeilijk of ongemakkelijk, maar uw kinderen zullen het gesprek waarderen, omdat ze die emoties waarschijnlijk toch voelen, of ze die nu verwoorden of niet.

Het is zeker de moeite waard - voor hen en voor jou. Praten over hun overgangen en de belangrijke gevoelens die ermee gepaard gaan, kan de eerste stap zijn om nerveuze angst om te zetten in een verwacht avontuur.