Basisbehoeften zoals voedsel, onderdak en kleding zijn dingen die de meesten van ons als vanzelfsprekend beschouwen, maar voor iemand die worstelt met dakloosheid, zijn ze constant in het geding. Het dagelijks leven wordt een uitdaging en voor iemand met een psychische aandoening of verslaving kan het leven steeds moeilijker worden. Hoewel er vele oorzaken zijn, zijn mensen met een psychische aandoening of een stoornis in het gebruik van middelen vatbaarder voor factoren die tot dakloosheid leiden. Ze zijn ook vaker dakloos voor langere tijd of meer dan eens. En dakloosheid kan op zijn beurt psychische stoornissen versterken. Sterker nog, onderzoek toont dat aan 71% van de mensen die dakloos zijn, heeft een psychische aandoening of posttraumatische stress, en 59% kampt met langdurige stoornissen in het gebruik van middelen.

Om mensen uit deze vicieuze cirkel te helpen, moet het wegnemen van belemmeringen voor de toegang tot geestelijke gezondheidszorg en hulp bij middelengebruik via gemeenschapszorg een prioriteit zijn.

Ondersteunende huisvesting, een zeer effectieve strategie die betaalbare huisvesting combineert met intensieve gecoördineerde diensten, kan de nodige hulp bieden. Door deze Housing First-benadering zullen mensen die het het hardst nodig hebben toegang krijgen tot huisvesting zonder hoge drempels. Eenmaal gestabiliseerd, kunnen ze beginnen met het aanpakken van problemen zoals geestelijke gezondheid, middelenmisbruik, beroepsopleiding en meer.

Nationale studies tonen aan dat ondersteunende huisvesting niet alleen lost dakloosheid op en verhoogt de stabiliteit van de woning, maar ook verbetert de gezondheid en verlaagt de publieke kosten door het gebruik van door de overheid gefinancierde crisisdiensten terug te dringen.