Donald W. Bechtold, MD, DLFAPA, DFAACAP, VP Gezondheidszorg en Integratie, medisch directeur

Hoe lang ben je al in het Jefferson Center?

Ik begon in oktober 2001 bij Jefferson Center als medisch directeur, dus ik ben hier nu ongeveer 22 jaar. Voordat ik bij het Jefferson Center kwam, was ik nog 22 jaar voltijds werkzaam als universitair hoofddocent psychiatrie aan de Universiteit van Colorado.

Hoe zou je zeggen dat Jefferson Center is veranderd tijdens je 17 jaar hier?

Het centrum is behoorlijk veranderd sinds ik 17 jaar geleden begon. Ten eerste is het nu veel groter - ik geloof dat we ongeveer 300 personeelsleden hadden toen ik begon, en nu zijn we bijna 650 op dit moment.

In de loop der jaren hebben we ons dienstenportfolio behoorlijk gediversifieerd. Jefferson Center is nooit uw conventionele centrum voor geestelijke gezondheidszorg geweest, terwijl we onze rol als vangnetaanbieder voor onverzekerde en onderverzekerde en publiek verzekerde mensen waarderen - we hebben altijd een grotere rol gezien. We waren en zijn altijd toonaangevend geweest in integrale zorg. We weten dat geestelijke gezondheid cruciaal is voor de algehele gezondheid van een persoon en dat je de geest niet van het lichaam kunt scheiden als het om gezondheidszorg gaat. Dit bewustzijn is echt verbreed omdat we veel meer een gezondheidsmodel voor de hele persoon hebben ontwikkeld, veel meer een gezondheidsmodel voor de bevolking, waarbij we alle onderdelen van iemands gezondheidszorg met elkaar verbinden voor betere resultaten. Toen ik begon, boden we meer van uw voorspelbare, typische reeks klinische GGZ-diensten aan. In de afgelopen 17 jaar zijn we in zoveel andere richtingen vertakt.

Je werkt al geruime tijd bij Jefferson Center - wat is volgens jou een geweldige plek om te werken?

Ik denk dat er twee dingen moeten zijn die mensen naar een werkplek trekken. Ten eerste moeten ze het werk zinvol vinden. In ons geval moeten we goed werk doen voor onze patiënten. We zouden patiënten een hersteltraject moeten zien ingaan en daarin vooruitgang boeken. We zouden ze moeten zien toenemen in hun functie, en echt hun kwaliteit van leven verhogen. Ik denk dat als we dat zien, dat versterkend werkt.

In de ideale situatie is er naast persoonlijke bevrediging van het zien van goede resultaten, persoonlijke bevrediging van relaties met de mensen met wie u werkt. Dit gaat enkele jaren terug, maar ik had een ontmoeting met Donald Rohner, Jo Anne Doherty, John Eachon en enkele anderen toen het opkomende genoomproject ter sprake kwam. In een vervolgmail noemde iemand het het kabouterproject; Donald, Joanne, John en ik renden ermee weg. We namen de naam voor onszelf als de kabouters, en tot op de dag van vandaag gaat het elke keer dat we samenkomen in ons afsprakenboek als 'kabouters'.

Het punt is dat de voldoening van goede resultaten krachtig is, maar als je relaties hebt die waarde hebben, creëren ze echt een positief werkleven.