"Nee, je hebt meer snoep nodig om een ​​level omhoog te gaan!"

"Ik ben een niveau 5. Op welk niveau zit je?"

Je zou wel onder een steen moeten hebben geleefd om niets te hebben gehoord over de interactieve augmented virtual reality-game Pokémon GO, waarmee iedereen van de bank komt en tegen palen loopt in het plaatselijke winkelcentrum. Voor degenen onder u die niet zo up-to-date zijn in de gamerwereld: om Pokémon GO te spelen, downloadt u de app naar uw mobiele apparaat en gebruikt u de GPS en camera om Pokémon-personages te vinden die op het scherm worden weergegeven terwijl u loopt rond de stad.

Ondanks alle negativiteit die we hebben gehoord over videogames – waardoor we asociaal worden, onze ogen pijn doen, ons aanzetten tot geweld – tonen nieuwe onderzoeken aan dat dit soort gamen kan mensen helpen die worstelen met angst, depressie en andere psychische problemen. Wat we leren:

• Het spelen van games kan ons motiveren om te bewegen. Door Pokémon GO te spelen, zijn mensen in beweging - ze lopen overal, van universiteitscampussen en centrale parken tot nationale parken en onverharde paden. En we weten dat fysieke activiteit een belangrijk onderdeel is van emotionele gezondheid en behandeling van angst en depressie.
• Gaming-sociale groepen kunnen ons helpen isolement te voorkomen. Voor sommige mensen is het niet gemakkelijk om het huis uit te gaan. Veel spellen bieden interactie met anderen – zonder geografische beperkingen – waardoor spelers elkaar kunnen leren kennen. Veel mensen hebben Pokémon GO gecrediteerd met het geven van een reden om het huis uit te gaan - misschien wel voor het eerst in dagen!
• Eenvoudige spelletjes kunnen ook nuttig zijn. Is Pokémon GO niet jouw ding? Geen zorgen! Je hoeft geen virtuele wereld te veroveren. Zelfs online versies van bordspellen zoals Scrabble en Yahtzee bieden dezelfde voordelen.

Dus omdat ik een beetje een nerd was, was ik nieuwsgierig naar Pokémon GO en besloot ik het eens te proberen. Ik heb de app gedownload, mijn avatar gemaakt en een wandeling door mijn buurt gemaakt. Daar op de bank in het park zat Drowzee en, bam – ik gooide een bal (virtueel natuurlijk) en ving hem op. Joepie! Ik geef toe dat ik in het begin een beetje verlegen was, maar na een tijdje overwon het plezier me en voordat je het weet, had ik 8,000 stappen gelopen - en zelfs een paar van mijn buren ontmoet. Ik voelde me blij en energiek toen ik weer thuis kwam. Ik ga zelfs een paar vrienden bellen en ze aanmoedigen om het eens te proberen. Misschien kunnen we een Pokémon GO-speeldatum afspreken!