We proberen allemaal het nieuwe jaar in te luiden met goede dingen en goede voornemens. "New Year, New Me", zoals een van de gezegden luidt. Maar als u nog steeds herstellende bent van een creditcardkater van de feestdagen, hoeft u zich geen zorgen te maken. Een van de beste geschenken die je jezelf kunt geven, is eigenlijk gratis: vergeving.

Het kan beide kanten op: iemand vergeven die jou onrecht heeft aangedaan, en dan jezelf vergeven. Het is een van de belangrijkste acties om daadwerkelijk toe te passen. Gebrek aan vergeving is vaak gekoppeld aan de verhalen die we onszelf vertellen die al dan niet waar zijn, en die verhalen sturen de agenda. Meestal voelen we dat we dat zijn gerechtvaardigde in gestoomd worden, en dat we het verdienen om boos te zijn. Het kan gemakkelijk zijn om te zeggen dat vergeving een geweldig concept is als we echt denken ... "je weet niet wat hij / zij me heeft aangedaan, anders zou je dat niet zeggen." Ja, dat is de uitdaging.

Maar hier is een nieuwe manier van denken. Meedogenloos zijn doet de ander zelden pijn. Het doet pijn us, Echter. Dat betekent we draag de pijn, pijn, angst en woede met ons mee waarvan we denken dat de ander die verdient. Bovendien kost het veel energie om boos en meedogenloos te zijn. Meestal lijden we meer dan wie dan ook omdat we nog steeds de last optillen en de hele dag met ons meedragen. Dus als het om geen andere reden in ons eigen belang is om het sjouwen met dat gewicht op te geven. Als we dat doen, hoe moeilijk het ook is, is het alsof we een paar grote betonnen sintelblokken uit onze rugzakken hebben gehaald.

De waarheid is dat vergeving ons bevrijdt uit onze eigen gevangenis. Als we ooit vooruit willen, is het begrijpen dat vergeving daadwerkelijk loslaat us meer dan het hen doet. Waarom blijven rondslepen met iets dat niet van ons is en waarvan we het niet eens willen bezitten?

Dan is er onszelf vergeven. Je hebt het gedaan. Ik heb het gedaan. We doen het allemaal. We slaan onszelf in elkaar over iets dat we hebben gedaan dat te veel lijkt om los te laten. We zeggen vaak “dat was zo dom, zo debiel! Ik kan niet geloven dat ik dat heb gedaan.” Dan gaan we onszelf herhaaldelijk straffen - alsof dat enig goed zou doen. Natuurlijk kunnen we leren van onze fouten, maar uit de meeste onderzoeken blijkt dat onszelf uitschelden bijna nooit tot geïnspireerde verbetering leidt. Het is het beste om gewoon te leren lachen om het incident of om onszelf, misschien alsof het een comedyshow is waar we naar kijken. Breng de nodige correcties aan en ga dan verder.

De meeste mensen die hebben geoefend om anderen en zichzelf te vergeven, zeggen dat dit het beste cadeau is, het beste tonicum voor het leven dat ze ooit hebben genomen. Zoals het gezegde gaat,

“Ik dacht dat toen ik ze vergaf, ik ze vrijliet.

Toen hoorde ik dat zij het niet waren. Ik was me aan het bevrijden.

Wat een cadeau om jezelf te geven!