Een paar jaar geleden liep ik met een vriendin – iemand die ik een paar maanden eerder had ontmoet – en ze begon me te vertellen hoe ze door een moeilijke periode ging. Ze verwondde zichzelf, misbruikte pillen en sloeg werk over. Ik herinner me veel van dat gesprek: het was een warme zomernacht en we liepen langs de rivier de Mississippi in Minneapolis. Ik herinner me dat ik een hekel had aan mijn baan en ook een paar dagen overwoog om niet te werken.

Meestal herinner ik me dat ik bevroor; Ik had geen idee wat ik moest zeggen of hoe ik moest reageren.

Ondanks dat ik een ongelooflijk empathisch persoon was en mijn eigen worstelingen ervoer, wilde ik niet het verkeerde zeggen. Ik wilde niet in paniek raken, maar ik wilde het ook niet zomaar afdoen alsof het geen probleem was. Ik wilde haar gevoelens niet ontkrachten, maar ik wilde ook niet proberen haar te 'repareren'.

Ze is niet gebroken en is dat ook nooit geweest, net als iedereen die worstelt met psychische problemen.

Snel vooruit naar nu. De afgelopen week vertelde diezelfde vriendin me dat ze een aantal extreme hormonale onevenwichtigheden heeft en dat deze bijdragen aan een handvol lichamelijke gezondheidsproblemen voor haar. Ik stelde haar meteen vragen over haar symptomen en wat ze deed om deze symptomen te verlichten. Ik heb online 'hormoononevenwichtigheden' opgezocht om mezelf te onderwijzen en vroeg hoe ik kan helpen.

Zie je het verschil?

Met lichamelijke gezondheidsproblemen wist ik wat ik moest doen. Ik wist hoe ik vragen moest stellen en hoe ik kon helpen. Het was geen schande om over deze dingen te praten. Met haar geestelijke gezondheidsproblemen wist ik niet hoe ik het onderwerp in het minst moest benaderen.

Als samenleving zijn we voorbereid op lichamelijke gezondheidsproblemen: we praten erover zonder angst voor oordeel; we stellen onze artsen eerlijke vragen; we dragen met trots linten en lopen voor ziektes als borstkanker en MS; we worden getraind in reanimatie en eerste hulp.

Hoe zit het met de geestelijke gezondheid?

Hoewel we een lange weg hebben afgelegd in het praten over en het normaliseren van het gesprek over geestelijke gezondheid, moet er nog meer worden gedaan. Binnenkomen: Eerste hulp bij geestelijke gezondheid - een training die u de vaardigheden geeft die u nodig hebt om contact op te nemen en eerste hulp en ondersteuning te bieden aan iemand die mogelijk een probleem met de geestelijke gezondheid of middelengebruik ontwikkelt of een crisis doormaakt.

Eerste hulp bij geestelijke gezondheid is een cursus van 8 uur waarin u leert hoe u tekenen van psychische aandoeningen en stoornissen in het gebruik van middelen kunt herkennen, begrijpen en erop kunt reageren. De klas (die ik heb gevolgd) bewapent je met de vaardigheden om een ​​vreemde in de supermarkt te helpen die een paniekaanval krijgt, iemand te vragen of ze zelfmoord overwegen, en te praten met een vriend of familielid die worstelt met psychische problemen. Ongeveer 1 op de 5 volwassenen in de VS - 43.8 miljoen of 18.5% - krijgt in een bepaald jaar te maken met een psychische aandoening.

Ik heb een handvol vrienden die worstelen met psychische problemen ... angst, verslaving, depressie, PTSS, schizofrenie en meer. Deze les heeft me de moed gegeven om hen vragen te stellen en openhartige, eerlijke gesprekken met hen te voeren, meer te weten te komen over hun aandoeningen en vooral te vragen hoe ik kan helpen. Door dit te doen, heb ik – meer dan wat dan ook – geleerd dat mijn vrienden deze dialoog WILLEN hebben. Het is als een verademing voor hen.

Ik ben nu beter afgestemd op hun acties en gedragspatronen en ik weet wat ze van mij nodig hebben:

• Ik weet dat ik vaak contact moet opnemen met mijn vriendin die zwanger is en net weer angstmedicatie heeft gebruikt omdat ze een paniekaanval heeft gehad.
• Ik weet dat het voor mijn vriend een grondend realiteitsgevoel is als we koffie halen in onze geboorteplaats, want daar kreeg hij een enorme psychotische inzinking.
• Ik weet dat ik onophoudelijk contact moet opnemen met een andere vriendin als ze een paar dagen niet op mijn oproep reageert omdat ze weer in haar schildpaddenschild van depressie is gekropen.
• Ik weet dat als ik niets van een vriend hoor of geen berichten op sociale media zie, ik wat moet graven om er zeker van te zijn dat hij niet weer terugvalt.

Door getraind te worden in eerste hulp bij geestelijke gezondheid, heb ik moeilijke gesprekken kunnen voeren en ben ik een betere vriend geworden. Ik heb het in veel situaties gebruikt en het heeft me meer geholpen dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Jefferson Center is er trots op deze cursussen gratis aan te bieden aan onze gemeenschap. Ga voor meer informatie of om je in te schrijven voor een EHBO-cursus geestelijke gezondheid naar: https://www.jcmh.org/mhfa.

Shannon Gwas is de directeur van Wellness Services voor Jefferson Center en is ook een gecertificeerde Mayo Clinic Wellness Coach. Ze behaalde haar MS in Strategic Health Communications/Gedragsverandering aan de Universiteit van Denver. Ze heeft bijna 10 jaar ervaring in de communicatiewereld en bijna XNUMX jaar ervaring in het ouderschap… wat haar duidelijk een expert maakt. Om gezond te blijven, rent ze rond Sloan's Lake, wandelt ze met haar dochter, geniet ze van openluchtconcerten en leest ze nerdy boeken.