Beste gemeenschap,
Terwijl september zich ontvouwt, merk ik dat ik nadenk over twee diep betekenisvolle en met elkaar verweven vieringen: de herstelmaand en de zelfmoordpreventiemaand. Deze tijd van het jaar heeft een diepe betekenis in mijn hart, en ik wil graag met je delen waarom.
Toen ik een kind was, maakte mijn grootmoeder een einde aan haar leven, waarbij ze opzettelijk ontsnapte aan de depressie, verslaving en pijn die ze met zich meedroeg, door middel van een dodelijke overdosis voorgeschreven medicijnen. Ik begon al heel vroeg te begrijpen hoeveel pijn mensen met zich meedragen, en hoe die pijn soms te zwaar wordt om te verdragen.
Bijna dertig jaar nadat mijn grootmoeder zelfmoord had gepleegd, verloor ik mijn broer aan een hartverscheurende overdosis drugs, terwijl hij wanhopig wachtte op een behandelbed. Afgelopen augustus was het zes jaar geleden dat ik zijn stem hoorde. Ik draag dit verlies elke dag met me mee en het drijft mij om een verschil te maken door ons werk bij Jefferson Center.
Mijn broer, een geboren muzikant, leefde intens en omarmde vreugde, verdriet en woede met evenveel passie. Hij verschilde niet zoveel van mijn grootmoeder – allebei charismatisch op een manier die anderen naar zich toe trok – en toch leken ze nooit tevreden of getroost door de kring van mensen die ze verzamelden. Ze worstelden met verlies, of het nu diepgaand of ogenschijnlijk triviaal was, en eenzaamheid heeft littekens in hun ziel gegrift. Het is een uitdaging om te onderscheiden of sommige van deze kenmerken symptomen waren van verslaving, depressie of het resultaat van de trauma's waarmee ze werden geconfronteerd. Misschien waren ze gecodeerd in de genetica – een aanleg die ervoor heeft gezorgd dat zovelen in mijn familie ermee worstelden. Sommigen die we hebben verloren, en anderen die elke dag vechten voor herstel.
Als psycholoog was ik gewapend met op bewijs gebaseerde theorieën en technieken – de gouden standaard in ons vakgebied. Ik kwam echter oog in oog te staan met de grimmige realiteit dat deze hulpmiddelen en technieken soms gewoonweg niet genoeg zijn. Soms is iemands liefde niet genoeg.
Terwijl mijn broer op behandeling wachtte, bezweek hij aan een overdosis drugs, een tragedie die maar al te vaak voorkomt bij een escalerende verslavingsepidemie. Zijn verhaal is slechts een van de vele die de dringende behoefte aan toegankelijke behandeling en ondersteuning benadrukken. Het aantal verloren levens blijft stijgen, wat een grimmig beeld schetst van de aanhoudende crisis.
De ervaring van mijn familie voedt mijn toewijding aan deze zaak en is de reden waarom de Herstelmaand en de Zelfmoordpreventiemaand op persoonlijk vlak bij mij resoneren. De vroegtijdige dood van deze mensen van wie ik houd herinnert ons er op grimmige wijze aan waarom ons werk zo belangrijk is, en deze persoonlijke band drijft mij ertoe de toegang tot essentiële behandeldiensten te verbeteren.
Hoewel er niet één duidelijk gedefinieerde oplossing bestaat voor degenen die worstelen met zelfmoordgedachten of degenen die worstelen met een verslaving, zijn dit de dingen waarvan we weten dat ze er toe doen: een gemeenschap van verbondenheid, het verminderen van stigma zodat niemand alleen hoeft te lijden, weten waar je kwaliteit kunt krijgen behandeling wanneer de persoon er klaar voor is en niet hoeft te wachten.
Niemand zou de kwelling moeten ondergaan van het wachten op een cruciale behandeling als hij uiteindelijk besluit hulp te zoeken. Dat is de essentie van onze missie bij Jefferson Center. We moeten als gemeenschap samenwerken om barrières te slechten, stigmatisering te verminderen en ervoor te zorgen dat degenen die hulp zoeken die kunnen vinden wanneer ze klaar zijn om aan hun reis naar herstel te beginnen.
Bij Jefferson Center is onze aanpak gebaseerd op de basis van verbinding. Wij geloven dat deel uitmaken van een medelevende gemeenschap een krachtige bron van kracht kan zijn voor mensen die te maken hebben met geestelijke gezondheidsproblemen, problemen met middelengebruik en zelfmoordgedachten. Het gaat niet alleen om het bieden van behandeling; het gaat over het ontmoeten van mensen waar ze zijn, het begrijpen van hun unieke worstelingen, en het bieden van hulp om hen te begeleiden wanneer ze klaar zijn om hun pad naar herstel te beginnen.
Wij bieden een volledig assortiment aan substantie gebruik, geestelijke gezondheidszorg en welzijnsdiensten om te helpen op weg naar herstel. Van individuele en groepsbegeleiding tot Medicatieondersteunde therapieën, tot familieprogramma's en verbindingen met aanvullende middelen, streven we ernaar een netwerk van op bewijs gebaseerde zorg te creëren dat onze gemeenschapsleden omarmt tijdens hun meest kwetsbare momenten.
Zoals we de Herstelmaand en de Zelfmoordpreventiemaand erkennen, is het een tijd om ons als gemeenschap te verenigen steun elkaar. Neem even de tijd om een hand uit te steken, een empathisch oor te lenen en je hart te openen voor iemand in je leven die het misschien stilletjes moeilijk heeft. Het zijn vaak de kleinste vriendelijke daden die de grootste impact kunnen hebben.
Laten we degenen eren die de kracht en middelen hebben verzameld om te herstellen, onwrikbare steun bieden aan degenen die zich nog op dat pad bevinden, en degenen gedenken die we onderweg zijn kwijtgeraakt. Het allerbelangrijkste is dat we ons allemaal inzetten voor het bevorderen van een gemeenschap waarin geestelijke gezondheid voorrang heeft, waar niemand geïsoleerd lijdt en waar behandeling direct beschikbaar is wanneer deze het meest nodig is.
– Kiara Kuenzler, Psy.D., gediplomeerd psycholoog, president en CEO